Saff Suresi

[alimallah]

bismillâhirrahmânirrahîm

61/saff-1: sebbeha lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ard(ardı), ve huvel âzîzul hakîm(hakîmu).
göklerde ve yerde olanlar, allah`ı tesbih etti (ve etmekte). ve o; azîz`dir, hakîm`dir.

61/saff-2: yâ eyyuhellezîne âmenû lime tekûlûne mâ lâ tef’alûn(tef’alûne).
ey âmenû olanlar! yapmayacağınız şeyi niçin söylüyorsunuz?

61/saff-3: kebure makten indallâhi en tekûlû mâ lâ tef’alûn(tef’alûne).
yapmayacağınız bir şeyi söylemeniz allah`ın katında, büyük suç oldu.

61/saff-4: innallâhe yuhıbbullezîne yukâtilûne fî sebîlihî saffen ke ennehum bunyânun mersûs(mersûsun).
muhakkak ki allah, kendi yolunda saf bağlayarak savaşanları sever. onlar sanki birbirine birleştirilerek kuvvetlendirilmiş binalar gibidir.

61/saff-5: ve iz kâle mûsâ li kavmihî yâ kavmi lime tû`zûnenî ve kad ta`lemûne ennî resûlullâhi ileykum, fe lemmâ zâgû ezâgallâhu kulûbehum, vallâhu lâ yehdîl kavmel fâsikîn(fâsikîne).
ve hz. musa, kavmine şöyle demişti: “ey kavmim! muhakkak ki ben, sizin için allah`ın resûl`üyüm, (böyle) olduğumu bildiğiniz halde niçin bana eziyet ediyorsunuz?” artık onlar (hakk`tan) dönünce, allah da onların kalplerini döndürdü. allah, fâsıklar kavmini hidayete erdirmez.

61/saff-6: ve iz kâle îsebnu meryeme yâ benî isrâîle innî resûlullâhi ileykum musaddikan li mâ beyne yedeyye minet tevrâti ve mubeşşiren bi resûlin ye’tî min bagdîsmuhû ahmed(ahmedu), fe lemmâ câehum bil beyyinâti kâlû hâzâ sihrun mubîn(mubînun).
ve meryemoğlu isa (a.s) şöyle demişti: “ey israiloğulları! muhakkak ki ben, elimdeki tevrat`ta olan herşeyi tasdik eden ve benden sonra gelecek, ismi ahmed olan resûl ile müjdeleyen, size (gönderilmiş) allah`ın resûl`üyüm.” fakat onlara beyyineler (mucizeler, deliller) getirdiği zaman onlar: “bu apaçık sihirdir.” dediler.

61/saff-7: ve men azlemu mimmenifterâ alallâhil kezibe ve huve yud’â ilel islâm, vallâhu lâ yehdîl kavmez zâlimîn(zâlimîne).
islâm`a (teslime) davet olunurken, allah`a karşı yalan uyduran kimseden daha zalim kim vardır? ve allah, zalimler kavmini hidayete erdirmez.

61/saff-8: yurîdûne li utfiû nûrallâhi bi efvâhihim vallâhu mutimmu nûrihî ve lev kerihel kâfirûn(kâfirûne).
onlar, ağızları ile allah`ın nurunu söndürmeyi istiyorlar. ve allah, kâfirler kerih görseler bile nurunu tamamlayacak olandır.

61/saff-9: huvellezî ersele resûlehu bil hudâ ve dînil hakkı li yuzhirehu aled dîni kullihî ve lev kerihel muşrikû(muşrikûne).
resûl`ünü hidayet ile ve (esasları unutulmuş olan) dînlerin hepsinin üzerine, izhar etmek (açıklayıp doğrusunu ispat etmek) için, hakk dîn (allah`ın ezelî ve ebedî olan dîni) ile gönderen o`dur. ve müşrikler, kerih görseler bile.

61/saff-10: yâ eyyuhellezîne âmenû hel edullukum alâ ticâretin tuncîkum min azâbin elîm(elîmin).
ey âmenû olanlar! sizi elîm azaptan kurtaracak bir ticaret için, size yol göstereyim mi?

61/saff-11: tû`minûne billâhi ve resûlihî ve tucâhidûne fî sebîlillâhi bi emvâlikum ve enfusikum, zâlikum hayrun lekum in kuntum ta`lemûn(ta`lemûne).
allah`a ve o`nun resûl`üne îmân edersiniz ve allah`ın yolunda canlarınızla ve mallarınızla cihad edersiniz. işte bu, sizin için hayırdır. keşke bilseniz.

61/saff-12: yagfir lekum zunûbekum ve yudhılkum cennâtin tecrî min tahtihel enhâru ve mesâkine tayyibeten fî cennâti adn(adnin), zâlikel fevzul azîm(azîmu).
sizin günahlarınızı mağfiret eder. ve sizi altından nehirler akan cennetlere koyar. ve sizi adn cennetlerinde güzel meskenlere yerleştirir. işte bu, fevz-ül azîmdir (büyük kurtuluştur).

61/saff-13: ve uhrâ tuhıbbûnehâ, nasrun minallâhi ve fethun karîb(karîbun), ve beşşiril mû’minîn(mû’minîne).
ve seveceğiniz başka bir şey, allah`tan yardım ve yakın bir fetih. ve mü`minleri müjdele.

61/saff-14: yâ eyyuhellezîne âmenû kûnû ensârallâhi kemâ kâle îsebnu meryeme lil havâriyyîne men ensârî ilâllâh(ilâllâhi), kâlel havâriyûne nahnu ensârullâh(ensârullâhi), fe âmenet tâifetun min benî isrâîle ve keferet tâifeh(tâifetun), fe eyyednellezîne âmenû alâ aduvvihim fe asbehû zâhirîn(zâhirîne).
ey âmenû olanlar! allah`ın yardımcıları olun! meryemoğlu isa (a.s)`ın havarilere: “kim allah`a (ulaşmak için) benim yardımcılarım olur?” dediği zaman, havarilerin: “biz allah`ın yardımcılarıyız.” dediği gibi. bunun üzerine israiloğulları`ndan bir grup îmân etti, bir grup inkâr etti. o zaman îmân edenleri düşmanlarına karşı destekledik. böylece onlar üstün geldiler