Tevrat 42 Bolum

[alimallah]

42.BÖLÜM

Yusuf`un Kardeşleri Mısır`a Gidiyor

42: 1 Mısır`da buğday olduğunu öğrenince oğullarına "Neden
birbirinize bakıp duruyorsunuz?" dedi
42: 2 "Mısır`da buğday olduğunu duydum. Gidin satın alın ki
yaşayalım yoksa öleceğiz."
42: 3 Böylece Yusuf`un on kardeşi buğday almak için Mısır`a gittiler.
42: 4 Ancak Yakup Yusuf`un kardeşi Benyamin`i onlarla birlikte
göndermedi çünkü oğlunun başına bir şey gelmesinden korkuyordu.
42: 5 Buğday satın almaya gelenler arasında İsrail`in oğulları da
vardı. Çünkü Kenan ülkesinde de kıtlık hüküm sürüyordu.
42: 6 Yusuf ülkenin yöneticisiydi herkese o buğday satıyordu.
Kardeşleri gelip onun önünde yere kapandılar.
42: 7 Yusuf kardeşlerini görünce tanıdı. Ama onlara yabancı gibi
davranarak sert konuştu: "Nereden geliyorsunuz?" "Kenan ülkesinden" diye yanıtladılar "Yiyecek satın almaya geldik."
42: 8 Yusuf kardeşlerini tanıdıysa da kardeşleri onu tanımadılar.
42: 9 Yusuf onlarla ilgili düşlerini anımsayarak "Siz casussunuz"
dedi "Ülkenin zayıf noktalarını öğrenmeye geldiniz."
42: 10 "Aman efendim" diye karşılık verdiler "Biz kulların
yalnızca yiyecek satın almaya geldik.
42: 11 Hepimiz aynı babanın çocuklarıyız. Biz kulların dürüst
insanlarız casus değiliz."
42: 12 Yusuf "Hayır!" dedi "Siz ülkenin zayıf noktalarını
öğrenmeye geldiniz."
42: 13 Kardeşleri "Biz kulların on iki kardeşiz" dediler
"Hepimiz Kenan ülkesinde yaşayan aynı babanın çocuklarıyız. En
küçüğümüz babamızın yanında kaldı biri de kayboldu."
42: 14 Yusuf "Söylediğim gibi" dedi "Casussunuz siz.
42: 15 Sizi sınayacağım. Firavunun başına ant içerim. Küçük
kardeşiniz de gelmedikçe buradan ayrılamazsınız.
42: 16 Aranızdan birini gönderin kardeşinizi getirsin. Geri
kalanlarınız göz altına alınacak. Anlattıklarınız doğru mu değil
mi sizi sınayacağız. Değilse firavunun başına ant içerim ki casussunuz."
42: 17 Üç gün onları göz altında tuttu.
42: 18 Üçüncü gün "Bir koşulla canınızı bağışlarım" dedi "Ben
Tanrı`dan korkarım.
42: 19 Dürüst olduğunuzu kanıtlamak için içinizden biri göz altında tutulduğunuz evde kalsın ötekiler gidip aç kalan ailenize buğday götürsün.
42: 20 Sonra küçük kardeşinizi bana getirin. Böylece anlattıklarınızın doğru olup olmadığı ortaya çıkar ölümden kurtulursunuz." Kabul ettiler.
42: 21 Birbirlerine "Besbelli kardeşimize yaptığımızın cezasını
çekiyoruz" dediler "Bize yalvardığında nasıl sıkıntı çektiğini
gördük ama dinlemedik. Bu sıkıntı onun için başımıza geldi."
42: 22 Ruben "Çocuğa zarar vermeyin diye sizi uyarmadım mı?" dedi
"Ama dinlemediniz. İşte şimdi kanının hesabı soruluyor."
42: 23 Yusuf`un konuştuklarını anladığını farketmediler çünkü
onunla çevirmen aracılığıyla konuşuyorlardı.
42: 24 Yusuf kardeşlerinden ayrılıp ağlamaya başladı. Sonra dönüp
onlarla konuştu. Aralarından Şimon`u alarak ötekilerin gözleri önünde bağladı.
42: 25 Sonra torbalarına buğday doldurulmasını paralarının torbalarına geri konulmasını yol için kendilerine azık verilmesini buyurdu. Bunlar yapıldıktan sonra
42: 26 buğdayları eşeklerine yükleyip oradan ayrıldılar.
42: 27 Konakladıkları yerde içlerinden biri eşeğine yem vermek
için torbasını açınca parasını gördü. Para torbanın ağzına konmuştu.
42: 28 Kardeşlerine "Paramı geri vermişler" diye seslendi "İşte
torbamda!" Yürekleri yerinden oynadı. Titreyerek birbirlerine
"Tanrı`nın bize bu yaptığı nedir?" dediler.
42: 29 Kenan ülkesine babaları Yakup`un yanına varınca başlarına
gelenleri ona anlattılar:
42: 30 "Mısır`ın yöneticisi bizimle sert konuştu. Bize casusmuşuz
gibi davrandı.
42: 31 Ona `Biz dürüst insanlarız` dedik `Casus değiliz.
42: 32 Hepimiz aynı babanın çocuklarıyız. On iki kardeşiz; biri
kayboldu en küçüğü de Kenan ülkesinde babamızın yanında.`
42: 33 "Ülkenin yöneticisi `Dürüst olduğunuzu şöyle
anlayabilirim` dedi `Kardeşlerinizden birini yanımda bırakın
buğdayı alıp aç kalan ailelerinize götürün.
42: 34 Küçük kardeşinizi de bana getirin. O zaman casus
olmadığınızı dürüst insanlar olduğunuzu anlar kardeşinizi size
geri veririm. Ülkede ticaret yapabilirsiniz.`"
42: 35 Torbalarını boşaltınca hepsi para kesesini torbasında buldu. Para keselerini görünce hem kendileri hem babaları korkuya kapıldı.
42: 36 Yakup "Beni çocuklarımdan yoksun bırakıyorsunuz" dedi
"Yusuf yok Şimon yok. Şimdi de Benyamin`i götürmek istiyorsunuz.
Sıkıntıyı çeken hep benim."
42: 37 Ruben babasına "Benyamin`i geri getirmezsem iki oğlumu
öldür" dedi "Onu bana teslim et ben sana geri getireceğim."
42: 38 Ama Yakup "Oğlumu sizinle göndermeyeceğim" dedi "Çünkü
kardeşi öldü yalnız o kaldı. Yolda ona bir zarar gelirse bu
acıyla ak saçlı başımı ölüler diyarına götürürsünüz."